ครอบครัวกลายกลาง
“ความรู้สึกที่ไม่เคยลืม เมื่อหมอได้ยกลูกให้ดูในวันคลอด ภาพนั้นยังคงติดในความทรงจำ มีแต่ความสงสารและเป็นห่วง รวมถึงกังวลว่าจะเลี้ยงดูอย่างไร” “สิ่งอยากแบ่งปัน… การดูแลลูกที่มีความเจ็บป่วยความผิดปกติ จำเป็นต้องใช้ความเข้าใจ และอดทนต่อการเข้ารับการรักษาที่มีระยะเวลายาวนาน ให้ความรักและเมตตา แล้วเขาจะเป็นต้นกล้าที่แข็งแรงเจริญเติบโตได้อย่างมีคุณภาพ” ความในใจจากผู้เป็นแม่ การเผชิญกับปัญหาในการรักษาที่มีแต่ความกังวล ไม่ว่าจะในเรื่องแผลหลังการผ่าตัดจะติดดีหรือไม่ ลูกจะเจ็บหรือไม่ มีอาการอื่นแทรกซ้อนไหมซึ่งมันเป็นความเครียดที่เกิดขึ้นทุกครั้งที่ลูกเข้ารับการผ่าตัด ความเหนื่อยและท้อแท้ที่เกิดขึ้นได้เบาบางลงหลังจากได้รับคำแนะนำจากแพทย์ พยาบาล เจ้าหน้าที่ของศูนย์ตะวันฉาย และได้เข้าใจความรุนแรงตามอาการของโรค ขั้นตอนที่ต้องเข้ารับการรักษา ทำให้แม่ไม่โดดเดี่ยว เลิกอ้างว้าง ด้วยความเอื้ออาทรจากทีมงาน แม้จะต้องเดินทางเพื่อมารับการรักษาก็มีความยินดีเพราะเหมือนได้มาพบญาติ เมื่อมีปัญหาก็ได้รับคำตอบที่เต็มไปด้วยความเป็นมิตร ปัจจุบันในความรู้สึกของแม่และครอบครัว ลูกมีความปกติและสมบูรณ์เหมือนคนอื่นๆ กล้า เข้าสังคม และสิ่งที่แม่ภาคภูมิใจมากที่สุด คือ การที่ได้ก้าวข้ามอุปสรรคและสามารถชนะสิ่งที่อยู่ในใจที่คิดว่าตนเองขาด ไม่มีความสมบูรณ์เหมือนคนทั่วไป อีกทั้งยังได้เป็นครูซึ่งเป็นอาชีพที่มีความมั่นคง และได้ถ่ายทอดความรู้ที่ตนมีให้แก่เด็กทั่วไป
