นายณชวรรธน์ วรรณสุพริ้ง หรือ“วินเนอร์” ปัจจุบันอายุ 16 ปี เกิดมาพร้อมภาวะปากแหว่งเพดานโหว่ด้านซ้ายชนิดสมบูรณ์ อาศัยอยู่กับคุณตาและคุณยายในจังหวัดขอนแก่นหลังจากพ่อแม่แยกทางกัน มีคุณตาเป็นเสาหลักในการดูแลครอบครัว และดูแลคุณยายที่ป่วยไม่สามารถช่วยเหลือตนเองได้ แม้วินเนอร์จะไม่ได้เติบโตมาในครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ แต่วินเนอร์ไม่เคยเศร้าหรือรู้สึกด้อยค่าในตัวเอง เพราะความรักความอบอุ่นที่ได้รับจากคุณตาและคุณยายที่ดูแลด้วยความเอาใจใส่ มีครูและเพื่อน ๆ…
นายลิขิต โชคบัณฑิต เกิดมาพร้อมภาวะปากแหว่งเพดานโหว่ ที่สร้างความท้าทายให้กับชีวิตตั้งแต่วัยเยาว์ เขาได้รับการรักษาครั้งสำคัญที่โรงพยาบาลศูนย์ขอนแก่น โดยเข้ารับการผ่าตัดเย็บริมฝีปากและปิดเพดานโหว่สำเร็จ ทำให้เขาสามารถกินอาหารและพูดได้อย่างปกติ แม้ร่างกายจะได้รับการฟื้นฟู แต่รอยแผลเป็นบนริมฝีปากยังคงสะท้อนถึงการต่อสู้อันยากลำบากในอดีต เมื่อก้าวสู่ชีวิตในมหาวิทยาลัย ลิขิตมุ่งมั่นกับการเรียนจนสำเร็จการศึกษา แต่ก่อนจะก้าวเข้าสู่โลกการทำงาน ความกังวลเกี่ยวกับภาพลักษณ์ทำให้เขาตัดสินใจปรึกษาแพทย์ที่โรงพยาบาลศรีนครินทร์เกี่ยวกับการแก้ไขรอยแผลเป็นที่ริมฝีปาก ค่าใช้จ่ายในการรักษาที่สูงเกินความสามารถทำให้เขาต้องมองหาความช่วยเหลือ จนกระทั่งเขาได้พบกับศูนย์ตะวันฉายที่มีการทำงานร่วมกันของทีมสหสาขากว่า…
น้องกรเกิดที่โรงพยาบาลพล จังหวัดขอนแก่น พร้อมภาวะปากแหว่งด้านขวาแบบไม่สมบูรณ์และเพดานโหว่ ซึ่งสร้างความตกใจและกังวลให้กับครอบครัว พยาบาลได้ให้กำลังใจและแนะนำแนวทางการรักษา โดยส่งตัวน้องมายังโรงพยาบาลศรีนครินทร์เพื่อรับดูแลรักษาโดยทีมสหสาขาที่มีความเชี่ยวชาญเฉพาะทาง คุณแม่ได้รับคำแนะนำเกี่ยวกับการดูแลตั้งแต่เรื่องการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่ การดูแลเพื่อเตรียมความพร้อมเข้ารับการผ่าตัด ตลอดจนแนวทางการรักษาของทีมสหสาขา และเมื่อน้ำหนักถึงเกณฑ์ น้องได้เข้ารับการผ่าตัดเย็บริมฝีปากในช่วง 6 เดือนและเย็บปิดเพดานโหว่ช่วงอายุ 1 ปี…
น้องปู ชนกนาถ และน้องปอ ชนกนันท์ สองพี่น้องฝาแฝดที่เกิดมาพร้อมกับภาวะปากแหว่งเพดานโหว่และโรค Hay-Wells Syndrome ซึ่งเป็นโรคหายาก โดยโรคนี้ส่งผลให้เกิดความผิดปกติกับผิวหนัง ผม เล็บ ฟัน ต่อมเหงื่อ รวมถึงมือ และเท้า…
ปันปัน นศพ.ปัณณฑร จิรัฐพิกาลพงศ์ “หนูเคยเป็นผู้ป่วยที่ได้รับการช่วยเหลือ และตอนนี้หนูจะเป็นหมอที่ให้ความช่วยเหลือผู้อื่น” ปันปัน เด็กหญิงที่เกิดมาพร้อมกับภาวะปากแหว่งเพดานโหว่ด้านซ้ายชนิดไม่สมบูรณ์ ที่โรงพยาบาลกาฬสินธุ์ ในเวลานั้นคุณแม่ไม่ทราบเลยว่าภาวะปากแหว่งเพดานโหว่คืออะไร อีกทั้งการรักษาก็ยังไม่ครอบคลุม แต่โชคดีที่คุณแม่ได้รู้จักกับศูนย์ตะวันฉาย โรงพยาบาลศรีนครินทร์ คณะแพทยศาสตร์ มหาวิทยาลัยขอนแก่น โดยได้รับคำแนะนำจากพยาบาลประสานงานและพยาบาลผู้เชี่ยวชาญด้านการเลี้ยงลูกด้วยนมแม่…
ขอขอบพระคุณผู้บริจาคเงินให้กับมูลนิธิตะวันฉายฯ ทำให้ได้มีเงินสมทบทุนในการช่วยเหลือทุกอย่าง ไม่ว่าจะเป็นเรื่องของค่ารักษาพยาบาล การผ่าตัด การจัดฟัน การฝึกพูด รวมไปถึงค่าเดินทางในการมารักษาพยาบาลด้วย และขอขอบพระคุณมูลนิธิตะวันฉายที่ได้เปิดโอกาสให้ ดิฉันและเด็กๆที่มีภาวะปากแหว่งเพดานโหว่ได้มีโอกาสแสดงออกในด้านต่างๆ โดยได้จัดกิจกรรมให้กับเด็กๆ อย่างเราได้เข้าร่วมด้วย ดิฉันมีความรู้สึกภูมิใจและดีใจเป็นอย่างยิ่งที่ได้มีโอกาสเข้าร่วมโครงการดีๆ แบบนี้ และขอให้มูลนิธิตะวันฉายฯ เป็นที่พึ่งให้กับทุกๆ…
ดิฉันเป็นผู้ป่วยปากแหว่ง เพดานโหว่ ที่อยู่ในความดูแลของมูลนิธิตะวันฉายฯ ดิฉันขอขอบพระคุณ ผู้บริจาคเงินให้กับมูลนิธิทุกท่าน ที่ให้ความช่วยเหลือด้านการผ่าตัดตลอดจนค่าเดินทางในการมาติดตามการรักษาอย่างต่อเนื่อง ดิฉันขอขอบพระคุณสาหรับการแบ่งปันจากผู้บริจาคที่ทำให้ชีวิตของดิฉันเปลี่ยนไปในทางที่ดีขึ้น
“ซิงเกิ้ลมัมสุดแกร่ง ผู้เป็นแรงบันดาลใจให้คุณแม่และผู้ป่วยทุกคนสู้ชีวิต” คุณอรุณี สักขวา หรือคุณหนิง เป็นทั้งคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวที่ดูแลลูกสามคนและเป็นผู้มีภาวะปากแหว่งและเพดานโหว่ร่วมด้วย เธอได้ถ่ายทอดประสบการณ์และความรู้สึกที่เคยท้อแท้จากแรงกดดันในการใช้ชีวิตที่ไม่เหมือนผู้อื่น แต่สิ่งที่ทำให้คุณหนิงฮึดสู้และมีกำลังใจ คือ “ความเป็นแม่” เธอตั้งมั่นว่าจะเป็นแม่ที่ดีที่สุด และจะอดทนเลี้ยงลูกให้เติบโตเป็นคนดีและอยู่ในสังคมได้อย่างมีความสุข โดยมีลูกๆ และครอบครัวของเธอคอยเป็นกำลังใจ แม้ในบางช่วงของชีวิตอาจมีเหตุวิกฤติ…
“แรงใจที่ยิ่งใหญ่จากครอบครัว สร้างหนุ่มหล่อผู้ตอบแทนสังคม” น้องลิขิต สำราญเนตร มีภาวะปากแหว่งและเพดานโหว่ ซึ่งต้องเข้ารับผ่าตัดรักษาในปี พ.ศ.2543 ขณะอายุได้ 8 เดือน ด้วยความที่ครอบครัวอาศัยอยู่ห่างไกลจากโรงพยาบาล การเดินทางก็ลำบาก เนื่องจากฐานะทางครอบครัวไม่สู้ดีนัก ส่งผลกระทบถึงสภาพจิตใจที่ครอบครัวต้องเผชิญ แต่ด้วยความหวังและแรงใจที่แข็งแกร่ง…
ตั้งแต่ครั้งแรกที่หนูได้ไปรับการรักษา คุณหมอให้การช่วยเหลือและแนะนำดีมากค่ะ คอยเอาใจใส่และห่วงใยไม่เคยทอดทิ้งหนู ทุกครั้งที่ไปโรงพยาบาลหนูประทับใจมาก ไม่ว่าจะเป็นการรักษาการผ่าตัดในทุกครั้ง คุณหมอก็เอาใจใส่ดีมาก พูดจาดีมาก ทำให้หนูมีชีวิตใหม่ กล้าเผชิญหน้ากับทุกคน และไม่ท้อถอยกล้าต่อสู้กับอุปสรรคทุกอย่างโดยไม่ย่อท้อ หนูจะตั้งใจเรียนให้สำเร็จ จะได้ทำงานเลี้ยงดูคุณพ่อกับคุณแม่และน้องๆ สิ่งที่หนูไม่เคยลืม คือ มูลนิธิตะวันฉายฯ…