น้องปันปัน ปัณณฑร จิรัฐพิกาลพงศ์ อายุ 11 ปี กำลังอยู่ในช่วงจัดฟัน
รู้สึกสงสารลูกมาก เพราะไม่มใครในครอบครัวที่มีประวัติเป็นปากแหว่งเพดานโหว่ฯ เลย พี่สาวและน้องสาวของน้องปันปันก็เป็นปรกติ ตอนแรกคิดมาก กลัวญาติพี่น้องไม่ยอมรับ แล้วไม่รักน้องปันปัน ก่อนที่จะให้พี่ทั้งสองคนเจอน้อง ก็อธิบายให้เขาฟังว่าน้องเป็นอะไร พี่ดีใจมากปรากฏว่าพี่ทั้งสองรักน้องมาก ช่วยดูแลและช่วยฝึกพูดให้กับน้องด้วย
ความรู้สึกต่อมูลนิธิตะวันฉายฯ และศูนย์ตะวันฉาย
ตอนแรกคลอดน้องที่โรงพยาบาลเอกชน ก็ไม่ทราบว่ามีศูนย์ตะวันฉาย แต่พอได้มาที่นี่แล้วก็รู้สึกประทับใจในการต้อนรับอันอบอุ่นของศูนย์ตะวันฉายมาก พร้อมให้คำแนะนำต่างๆในการดูแลน้อง ไม่ว่าจะเป็นการให้นม การฝึกพูด อีกทั้งให้กำลังใจว่าโรคที่น้องเป็นสามารถรักษาให้หายได้ ขอบคุณอาจารย์บวรศิลป์ที่ผ่าให้น้อง พี่พอใจกับผลการผ่าตัดมากๆ
ความคาดหวังกับทีมผู้ดูแลรักษา
พี่ไม่เคยท้อแท้ในการพาน้องมารักษาเลย มาตามนัดคุณหมอทุกครั้ง เพราะอยากให้ลูกหายเป็นปกติดีที่สุดถ้าเป็นไปได้ อยากให้เค้าหายเกือบ 100% อยากให้ปันปันสามารถใช้ชีวิตในสังคมกับผู้อื่นได้ ไม่แตกต่างจากเพื่อนๆ หลังจากที่พี่คลอดน้องปันปัน พี่ได้รับคำแนะนำในการปฏิบัติตัวก่อนตั้งครรภ์จากเจ้าหน้าที่ศูนย์ตะวันฉาย ทำให้พี่มีความกล้าในการตั้งครรภ์ลูกคนต่อจากน้องปันปัน
ความรู้สึกและความในใจของครอบครัว
อยากขอบคุณมูลนิธิตะวันฉายฯ ที่ให้ความช่วยเหลืออย่างดีมาตลอดระยะเวลาที่ผ่านมา พี่ไม่อยากได้สิ่งใดเพื่มเติมจากมูลนิธิเลย มีแต่อยากตอบแทนมูลนิธิในทุกๆ อย่างเท่าที่พี่และครอบครัวจะทำให้ได้ ถ้าหากมีสิ่งใดที่พี่และครอบครัวสามารถช่วยเหลือและตอบแทนมูลนิธิได้ พี่ยินดีทำอย่างเต็มที่ ถ้าเป็นไปได้ พี่อยากให้มีทีมประสานเข้าไปให้คำแนะนำและความรู้กับแม่ที่มีลูกเป็นปากแหว่งเพดานโหว่ฯ เพื่อให้คุณคลายกังวลและทราบว่า โรคนี้สามารถรักษาให้หายได้ เพื่อที่จะได้พาลูกๆ เข้ามารับการรักษาได้ทันท่วงที
